مطالعهای تکاندهنده نشان میدهد که ایجاد مسیرهای امن برای دوچرخهسواری، افراد بیشتری را به استفاده از دوچرخه ترغیب میکند. اگر به صحبتهای رانندگان گوش دهید، فکر میکنید تمام زیرساختهای دوچرخهسواری هدر دادن پول است، زیرا هر جایی که خانه تکخانواری نیست، حق قانونی خودروهاست. همچنین، حتی اگر تعداد زیادی خطوط دوچرخهسواری محافظتشده بسازید، هیچکس از آنها استفاده نخواهد کرد، زیرا هیچکس واقعاً با دوچرخه به جایی نمیرود. با این حال، اگر به این به اصطلاح «علم» اعتقاد دارید، مطالعه جدیدی که در Nature منتشر شده است، به یک نتیجه تکاندهنده و غیرقابل باور رسیده است. ظاهراً، اگر با ساختن خطوط دوچرخهسواری محافظتشده، دوچرخهسواری را برای مردم ایمن کنید، افراد بیشتری در آن منطقه شروع به دوچرخهسواری میکنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، مردم دوست ندارند در همان جادههایی دوچرخهسواری کنند که تعداد زیادی راننده وجود دارد که از نگاه کردن به تلفنهای خود در حین رانندگی با آجرهای فلزی ۶۰۰۰ پوندی خودداری میکنند. علاوه بر این، تعداد افرادی که مایل به استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل هستند، ثابت نیست، بنابراین اگر زیرساختهای جداگانهای اضافه کنید، افراد بیشتری را تشویق میکند تا سوار شوند. همانطور که این مطالعه نشان داد، مناطقی که «خطوط دوچرخهسواری محافظتشده نصب کردهاند، ۱.۸ برابر بیشتر از گروههای بلوک خط دوچرخهسواری استاندارد، ۱.۶ برابر بیشتر از گروههای بلوک علامتگذاری خط مشترک و ۴.۳ برابر بیشتر از گروههای بلوکی که تأسیسات دوچرخهسواری نصب نکردهاند، افزایش رفت و آمد دوچرخهسواری را تجربه کردهاند.»
علاوه بر این، محققان دریافتند که بر اساس هر مایل، افزودن خطوط دوچرخهسواری محافظتشده «به طور قابل توجهی با افزایش رفت و آمد دوچرخهسواری ۵۲.۵٪ قویتر از مسافت پیموده شده خط دوچرخهسواری استاندارد و ۲۸۱.۲٪ قویتر از مسافت پیموده شده علامتگذاری خط مشترک مرتبط است.» چه کسی میتوانست حدس بزند که اینطور باشد؟ خوشبختانه، میتوانید مطمئن باشید که دولت محلی شما همچنان یافتههای آنها را نادیده میگیرد، زیرا اینطور نیست که ترویج ورزش برای بزرگسالان مفید باشد یا هر چیز دیگری. به علاوه، شما نمیخواهید برای افرادی که با Suburban و Ram 2500 خود به Publix رانندگی میکنند، مزاحمت ایجاد کنید.
با این حال، در تمام جدی بودن، در حالی که شما باید کاملاً ناتوان از تفکر انتقادی باشید تا از قبل درک نکنید که ایمنتر کردن دوچرخهسواری در مکانها باعث میشود افراد بیشتری دقیقاً این کار را انجام دهند، مطالعاتی مانند این هنوز مهم هستند زیرا شواهدی ارائه میدهند که حامیان میتوانند هنگام تلاش برای متقاعد کردن دولتهای محلی برای ساخت زیرساختهای دوچرخه به آن اشاره کنند. خطوط رنگشده و علائمی که از رانندگان میخواهند از زیر گرفتن دوچرخهسواران خودداری کنند، مسلماً بهتر از هیچ هستند، اما خطوط دوچرخهسواری محافظتشده همچنان استاندارد طلایی هستند، هم برای ایمنی دوچرخهسوار و هم برای اینکه افراد بیشتری شروع به دوچرخهسواری کنند.
به گزارش جاده مخصوص، این مطالعه همچنین بر بیش از دهها مطالعه قبلی استوار است که نشان میدهد افراد معمولاً تصمیم میگیرند که آیا دوچرخهسواری به جایی داشته باشند یا نه، بر اساس اینکه چقدر آن را ایمن میدانند. همانطور که Field of Dreams میگوید، اگر آن را بسازید، آنها خواهند آمد. همانطور که دیوید زیپر، مدافع ایمنی، در بلومبرگ میگوید: «تخمین تقاضا برای یک خط دوچرخه [محافظتشده] ساختهنشده با شمارش دوچرخهسواران در جادههای خطرناک، مانند برنامهریزی یک پل با تخمین افرادی است که از یک رودخانه شنا میکنند.»
از طرف دیگر، افرادی که به شدت مخالف خطوط دوچرخهسواری محافظتشده هستند، در واقع به شواهد اهمیتی نمیدهند. آنها میخواهند دوچرخهها و خطوط دوچرخهسواری غیرقانونی باشند، زیرا فکر میکنند همه چیز باید برای راحتی شخصی خودشان بهینه شود، و میخواهند تا حد امکان سریع از مرکز خرید به مرکز خرید دیگر رانندگی کنند. در همین حال، ساختن همه چیز برای خودروها منجر به جمعیتی بیتحرک، جدا شده و ناسالم شده است، و ایمن کردن استفاده از دوچرخه به عنوان یک شکل جایگزین حمل و نقل میتواند کمک زیادی به تغییر این وضعیت کند. به خصوص که جادههای ایالات متحده در بین کشورهای توسعهیافته به طور منحصر به فردی خطرناک هستند.
البته، از آنجایی که جمهوریخواهان در حال حاضر مسئول هستند، انتظار هیچ حمایت فدرال از زیرساختهای دوچرخه را نداشته باشید، اما قطعاً میتوانید مطمئن شوید که همه افراد در شورای شهر شما این موضوع را میبینند.