مقدمه
طبق گزارش وزارت بهداشت، در سه ماهه اول سال ۱۴۰۴، تعداد ۴۲۲ مورد ابتلا به سرخک و ۵ مورد ابتلا به سرخجه در ایران شناسایی شده است. این گزارش جامع، اطلاعات دقیقی در مورد شیوع بیماری، گروههای سنی درگیر، تأثیر واکسیناسیون و توزیع جغرافیایی موارد ابتلا ارائه میدهد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص،
در مجموع، ۳۲۴۲ مورد تب و بثورات ماکولوپاپولار (ضایعات پوستی مشخصه سرخک و سرخجه) گزارش شده است که از این تعداد، ۴۲۲ مورد ابتلا به سرخک و ۵ مورد ابتلا به سرخجه تأیید شده است. ۹۶ درصد از مبتلایان به سرخک ایرانی و ۴ درصد اتباع افغانستانی بودهاند. از نظر جنسیتی، ۵۳ درصد مبتلایان مرد و ۴۷ درصد زن بودهاند.
بررسی وضعیت بستری و واکسیناسیون
۵۷ درصد از مبتلایان به سرخک (۲۴۰ نفر) نیاز به بستری در بیمارستان داشتهاند. بررسی سوابق واکسیناسیون نشان میدهد که ۳۱ درصد از بیماران بالای یک سال، حداقل دو نوبت واکسن، ۲۳ درصد فاقد سابقه واکسیناسیون، ۱۱ درصد تنها یک نوبت واکسن و ۳۲ درصد سابقه واکسیناسیون نامشخص داشتهاند. این آمار اهمیت واکسیناسیون کامل در پیشگیری از سرخک را برجسته میکند.
به گزارش جاده مخصوص،
۳۷ درصد از مبتلایان به سرخک زیر یک سال سن داشتهاند. این گروه سنی به دلیل عدم دریافت واکسن سرخک (که طبق استاندارد جهانی در ۹ و ۱۸ ماهگی تزریق میشود) بیشترین آسیبپذیری را در برابر این بیماری دارند. سایر گروههای سنی مبتلایان به ترتیب شامل ۲۵ درصد یک تا چهار سال، ۱۰ درصد پنج تا نه سال، و درصدهای کمتری در گروههای سنی بالاتر بودهاند.
توزیع جغرافیایی و شیوع بیماری
موارد ابتلا به سرخک بیشتر در استانهای جنوب شرقی و غربی و استانهای مجاور آنها مشاهده شده است. این الگو احتمالاً به پوشش پایین واکسیناسیون در کشورهای همسایه مانند عراق، پاکستان و افغانستان مرتبط است. استانهای سیستان و بلوچستان و خوزستان بالاترین میزان شیوع را داشتهاند و پس از آنها استانهای کرمان، فارس، هرمزگان و یزد قرار دارند.
نتیجهگیری
افزایش موارد ابتلا به سرخک در ایران، اهمیت واکسیناسیون کامل و بهموقع را یادآوری میکند. توجه به گروههای سنی آسیبپذیر، بهویژه کودکان زیر یک سال، و افزایش پوشش واکسیناسیون در مناطق با شیوع بالا، برای کنترل بیماری ضروری است. نظر شما در مورد این گزارش چیست؟ در کامنتها به اشتراک بگذارید.