به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص طبق مطالعه منتشر شده در Communications Earth & Environment. یک مکان جشن نو سنگی اولیه در آسیاب در نزدیکی کرمانشاه که قدمت آن به ۹۹۳۴۰_۹۶۶۰ پیش از میلاد می رسد بقایای ۱۹ گراز وحشی قصابی شده را در خود جای داده است
نکته قابل توجه این است که این گرازها از مناطق مختلف به این مکان آورده می شدند وبرای پذیرایی افراد زیادی استفاده می شده است و این اجتماعات به تدریج باعث رونق کشاورزی شده است.
تپه سراب یک محوطه باستانی در فاصله کمی از سکونتگاه گنج دره است که حدود ۹۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال پیش مسکونی بوده است. این مکان یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های نوسنگی در جهان بود. شواهدی از کشاورزی و اهلی کردن بز نیز وجود دارد. گنج دره و تپه سراب در کوه‌های زاگرس، در غرب ایران واقع شده‌اند.
این مکان‌های نوسنگی محل سکونت کشاورزان اولیه نوسنگی ایرانی بودند که از سرزمین مادری خود در غرب ایران گسترش یافته و به مناطق دیگر خاورمیانه، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی مهاجرت کردند. ایرانیان، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی همگی تا حدودی از کشاورزان نوسنگی بعدی ایرانی تبار هستند و بلوچ‌ها و براهویی‌های ایران و پاکستان از نزدیک‌ترین خویشاوندان آنها هستند. با این حال، در دوران باستان، شکارچیان قفقاز با این کشاورزان خویشاوندی بسیار نزدیکی داشتند که نشان می‌دهد هر دو گروه منشأ اجدادی مشترکی داشته‌اند.
این تپه باستانی در ۷ کیلومتری شمال شرق کرمانشاه واقع و اولین بار در سال ۱۳۳۸ حفاری شده است. سفالهای موجود در منطقه از نوع قرمز ساده، با نقوش بچه قورباغه ای و سفال نخودی داغدار هستند. از این محل مهره، ظروف، دستبند و وسایل آشپزخانه سنگی در حفاری های مختلف به دست آمده است. در میان این اشیای سنگی پیکرکهای گلی بسیاری از انسان و حیوان کشف شده که یکی از آنها به نام ونوس سراب از شهرت جهانی بر خوردار است. مجموعا ۷۹۷ پیکرک حیوانی از تپه سراب به دست آمده است. آنها را می توان به سه دسته تقسیم کرد: سگهای با دم خمیده، خوکها و گرازها و حیوانات شاخدار. همچنین تعداد ۶۵۰ پیکرک انسان در این محل کشف شد که ۱۸ عدد مرد و بقیه زن بودند. تاریخ نگاری زندگی در این تپه بین ۱۱۰۰۰ تا ۹۰۰۰ پیش از میلاد را نشان می دهد.
در تپه سراب خانه ها به صورت زاغه های چوبی ساخته می شدند. سفال نوع جارمو در این منطقه وجود داشت و بر و گوسفند اهلی توسط ساکنان منطقه نگه داری می شود
تپه سراب در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
