«بهار دلکش» یکی از تصنیف‌های درویش خان است که در «آواز ابوعطا » «گوشه حجاز» اجرا شده‌است.
استاد محمدرضا شجریان میگفت: «هر بار این قطعه رو می‌خوندم، حس می‌کردم بهار دوباره زنده میشه. موسیقی و شعرش یه انرژی خاص به آدم می‌ده.»
استاد علی‌اکبر خان شهنازی هم از اولین باری که «بهار دلکش» رو شنیده بود، گفت: «احساس کردم درختا و گل‌ها خودشون دارن آواز می‌خونن. این قطعه برای من نماد زیبایی بی‌پایان طبیعته.»
استاد فرهاد فخرالدینی میگفت که: «“بهار دلکش” یه نقطه عطف بود. با هر نت، حس زندگی و بهار واقعی رو تجربه می‌کردم.»
استاد روح‌الله خالقی، آهنگساز «بهار دلکش»، همیشه میگفت: «این قطعه به گونه‌ای نوشته شد که هر گوشه‌ای از ایران بتونه با اون ارتباط برقرار کنه. یه قطعه‌ی ملی که همیشه در دل مردم جا داشت.»
استاد عزت‌الله انتظامی هم در یک مصاحبه اشاره کرده بود: «وقتی این قطعه رو می‌شنیدم، همیشه فکر می‌کردم که تمام زیبایی‌های بهار در موسیقی خلاصه شده. خیلی خاص بود.
