مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک داروی اصلی دیابت باعث کاهش درد و سفتی و بهبود عملکرد در افراد دارای اضافه وزن مبتلا به آرتروز زانو می‌شود.
کاهش مؤثر درد و بهبود تحرک ممکن است به این معنی باشد که افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند جراحی تهاجمی تعویض مفصل زانو را به تعویق بیندازند. استئوآرتریت زانو(OA) صدها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند یک چالش برای درمان باشد، زیرا گزینه‌های درمانی مؤثر بسیار کمی در دسترس است.بیش از نیمی از مبتلایان به #استئوآرتریت_زانو دارای اضافه وزن یا چاق هستند که فشار زیادی بر مفصل زانوی آنها وارد می‌شود و باعث التهاب می‌شود که هر دو در پیشرفت این بیماری نقش دارند.
اکنون با همکاری دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی پیشگیرانه دانشگاه موناش(Monash)، مؤسسه تحقیقات پزشکی منزیس(Menzies) در دانشگاه تاسمانی(Tasmania) و گروه روماتولوژی در بیمارستان آلفرد(Alfred) مشخص شده است که داروی #متفورمین(metformin) که یکی از درمان‌های اولیه برای #دیابت نوع ۲ از دهه ۵۰ میلادی تاکنون است، می‌تواند حتی باعث کاهش درد ناشی از استئوآرتریت زانو شود.
درمان‌های فعلی برای آرتروز دردناک زانو بر تسکین علائم و بهبود عملکرد مفصل زانو تمرکز دارد.علاوه بر داروهای تسکین دهنده درد مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی(NSAIDs)، درمان‌های غیر جراحی شامل ورزش، مدیریت وزن، فیزیوتراپی و تزریق استروئید به مفصل است.درمان‌های شامل جراحی نیز از آرتروسکوپی کم‌تهاجمی برای برداشتن یا ترمیم بافت آسیب دیده تا جراحی تعویض مفصل زانو متغیر است.
محققان ۱۰۷ فرد دارای اضافه وزن و غیر دیابتی بالای ۴۰ سال را که به مدت ۶ ماه یا بیشتر زانو درد داشتند، انتخاب کردند و آنها را به طور تصادفی به دو گروه تقسیم کردند.گروه درمان، روزانه تا ۲۰۰۰ میلی‌گرم قرص متفورمین آهسته‌رهش را به مدت ۶ ماه مصرف کردند. به گروه دیگر نیز دارونما با ظاهری مشابه داده شد. دارو با دوز ۵۰۰ میلی‌گرم در روز شروع شد و به ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز در مدت ۶ هفته افزایش یافت تا عوارض جانبی گوارشی کاهش یابد.
شرکت کنندگان می‌توانند برای زانو درد قابل توجه، استامینوفن (پاراستامول) مصرف کنند. درد شرکت‌کنندگان در ابتدا، ۳ و ۶ ماه، از «بدون درد» (نمره صفر) در یک طرف تا «بدترین درد قابل تصور» (نمره ۱۰۰) در سمت دیگر ارزیابی شد.
پیامد اولیه این مطالعه تغییر در درد زانو پس از ۶ ماه نسبت به احساس درد پایه بود. پیامدهای ثانویه نیز شامل تغییرات از پایه در سفتی و عملکرد مفصل و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بود.شرکت‌کنندگان پس از مصرف متفورمین به مدت ۶ ماه، کاهش ۳۱.۳ امتیازی در زانو درد را در مقایسه با کاهش ۱۸.۹ امتیازی در گروه دارونما گزارش کردند.اندازه اثر این دارو به طور کلی متوسط در نظر گرفته می‌شود. در حالی که نمی‌توان اثر آن را «زیاد» در نظر گرفت، اثری که در اینجا مشاهده می‌شود، باز هم نشان دهنده تفاوت معنی‌دار بین دو گروه است.علاوه بر درد کمتر، افرادی که در گروه درمان بودند نیز بهبود قابل توجه سفتی و عملکرد زانو را در مقایسه با گروه دارونما گزارش کردند. هر چند تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر تغییرات نمرات کیفیت زندگی وجود نداشت.
عوارض جانبی در گروه مصرف کننده متفورمین (۳۰ درصد) و دارونما (۱۹درصد) گزارش شد، اما هیچ یک از آنها جدی نبود. شایع‌ترین عوارض جانبی شامل اسهال خفیف تا متوسط و ناراحتی شکمی و گوارشی بود.محققان می‌گویند این یافته‌ها نشان می‌دهد که «متفورمین» می‌تواند پس از بحث و گفتگو بین بیمار و پزشک معالج، به‌عنوان بخشی از مسیر درمان آرتروز استفاده شود.
کارآزمایی‌های بالینی بزرگتر، یافته‌های گزارش شده در مطالعه حاضر را تایید می‌کنند.این مطالعه در مجله JAMA منتشر شده است.
