کدام ورزش المپیک بیشترین کالری را می‌سوزاند؟

ورزش در سطح المپیک نیاز به انرژی زیادی دارد؛ اما کدام مسابقه ورزشی به مصرف بیشترین مقدار انرژی می‌انجامد؟

در طول المپیک تابستانی ۲۰۲۴، ورزشکارهای بیش از ۲۰۰ کشور در بیش از ۳۰۰ رویداد به رقابت می‌پردازند. با تماشای دویدن، پرش، شنا کردن و جنب‌وجوش‌ها به دنبال مدال طلا شاید از خود بپرسید: کدام مسابقه المپیک بیشترین مقدار کالری را می‌سوزاند؟

دو روش برای پاسخ به پرسش فوق وجود دارد: بررسی انرژی کلی مصرف‌شده در یک مسابقه یا تخمین بزرگ‌ترین انفجار انرژی موردنیاز در طول یک چالش مشخص. پژوهشگرها معمولا هزینه‌ی انرژی یک فعالیت را به‌عنوان مقیاسی از کالری‌ به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بر ساعت (کیلوکالری/ کیلوگرم/ساعت) تعریف می‌کنند؛ بنابراین اگر یک ورزش ۲ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت مصرف کند، می‌توان انتظار داشت که یک شخص متوسط با وزن تقریبی ۸۴ کیلوگرم، درصورتی‌که به مدت یک ساعت کامل تمرین کند، ۱۶۸ کالری بسوزاند.

البته باید به تفاوت‌های فردی هم اشاره کرد؛ برخی افراد برای انجام فعالیتی یکسان به انرژی کمتری نیاز دارند، درحالی‌که برخی دیگر که وزن بدنشان از سلول‌های چربی بیشتری تشکیل شده است، انرژی بیشتری می‌سوزانند. یک شخص بزرگسال به‌طور میانگین در حین استراحت یک کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت مصرف می‌کند و بر اساس راهبردهای فعالیت فیزیکی آمریکا، هر فعالیتی که مستلزم مصرف بیش از ۶ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت باشد، در دسته‌ی فعالیت‌های شدید قرار می‌گیرد.

از میان تمام ورزش‌های المپیک امسال، مسابقه‌های دو بیشترین مصرف کالری بر کیلوگرم وزن بدن بر ساعت را به همراه دارند.

شتاب گرفتن از نظر انرژی پرهزینه‌تر از دویدن با سرعت ثابت است، بنابراین مسابقه‌هایی مثل دو ۱۰۰ متر که در آن دونده‌‌ها در بازه‌ی کمتر از یک ثانیه، بین ۰ تا ۵ متر بر ثانیه شتاب می‌گیرند، مقدار زیادی کالری را در مدتی کوتاه مصرف می‌کنند. بر اساس محاسبات پیترو دی پرامپرو، استاد فیزیولوژی دانشگاه اودین ایتالیا، در طول ۰٫۸۵ ثانیه‌ی اول از دو صدمتر رکورد جهانی یوسین بولت، ۹۱٫۲ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت انرژی سوزانده شد. پرامپرو می‌گوید:

البته از دید نیروی متابولیکی، دو ۱۰۰ متر سرعت، پرهزینه‌ترین مسابقه‌ی دو به شمار می‌رود؛ اما از نظر انرژی کلی اگر در ماراتون شرکت کنید، انرژی مصرف‌شده بسیار بیشتر است.

یک ورزشکار به ازای هر کیلومتر دویدن با سرعتی بالا، معمولا یک کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می‌سوزاند. این رقم مستقل از سرعت دونده است؛ بنابراین دو ماراتون ۴۲ کیلوکالری بر کیلوگرم می‌سوزاند. الیود کیپچوگ، دارنده‌ی مدال طلای مردان توکیوی ۲۰۲۰ از کنیا، با وزن ۵۲ کیلوگرم تا زمان رسیدن به خط پایان تقریبا ۲۳۳۹ کیلوکالری سوزانده بود. این رقابت از او ۲ ساعت و ۸ دقیقه زمان گرفت. بر این اساس مقدار مصرف انرژی ۲۱ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت به دست می‌آید.

بر اساس رساله‌ی فعالیت‌های فیزیکی که مطالعه مروری جامعی با هدف تحلیل داده‌های صدها بررسی برای تخمین هزینه‌ی کالری فعالیت است، مسابقه‌های دوچرخه‌سواری بالای ۳۲ کیلومتر بر ساعت، ۱۶٫۸ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت می‌سوزانند. قایق‌رانی در سرعت‌های بالا نیز به ۱۵٫۵ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت نیاز دارد. هنرهای رزمی هم ۱۰٫۵ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت می‌سوزانند و هزینه‌ کالری برای ترامپولین رقابتی به ۱۰٫۳ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت می‌رسد.

در میان شناگرهای نخبه، پرمصرف‌ترین حرکت شنا کرال سینه است. شنای پروانه و کرال پشت در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند و کم‌مصرف‌ترین حالت شنا هم حالت آزاد یا فری‌استایل است.

پژوهش قبلی باربوسا که در سال ۲۰۰۶ در مجله‌ی بین‌المللی پزشکی ورزشی نشان می‌دهد که هزینه‌ی کرال سینه‌ی شنا در سرعت ۱٫۶ متر بر ثانیه (اندکی کمتر از سرعت شنای آدام پیتی انگلیسی که به برد مدال طلای کرال سینه‌ی ۱۰۰ متر در المپیک ۲۰۲۰ منجر شد) نزدیک به ۳۰٫۴ کیلوکالری بر کیلوگرم بر ساعت است.

مسابقه‌های آب آزاد انرژی بیشتری می‌سوزانند؛ چرا که ورزشکارها در معرض عواملی مثل امواج، باد و دماهای سردتر قرار می‌گیرند. با این‌حال دی پرامپرو و باربوسا هر دو تأکید می‌کنند که ارقام مربوط به هزینه‌های کالری می‌توانند به شکل چشمگیری در میان افراد مختلف متفاوت باشند. دی پرامپرو می‌گوید:

باید صادق باشیم که این رقم‌ها صرفا تخمین هستند. من گفتم دونده‌ی متوسط المپیک نزدیک به یک کیلوکالری بر کیلوگرم بر کیلومتر انرژی مصرف می‌کند اما اگر دونده‌ای خوب باشید، می‌توانید ۰٫۹۵ کیلوکالری مصرف کنید و اگر کفش‌های خوبی داشته باشید، این رقم می‌تواند به ۰٫۸۳ هم برسد. اگر زمین خیس باشد هزینه‌ی کالری بالا می‌رود. در سطح المپیک حتی ۰٫۰۱ اختلاف می‌تواند به معنی اختلاف بین مدال طلا یا نقره باشد.