سلامت

پربازدیدترین‌ها

تولید سرم خون بند ناف از دورریزهای زایمانی در مرحله پیش‌بالینی

کشف حس ششم در روده!

ایران در جمع ۳ قدرت برتر تولید رادیودارو جهان

مصرف بیش از حد ویتامین D و خطرات آن برای سلامت کلیه

پیشگیری از تالاسمی: آگاهی پیش از ازدواج، کلید سلامت نسل آینده

تالاسمی، بیماری مادام‌العمر و پرهزینه‌ای است که با آگاهی پیش از ازدواج می‌توان از تولد نوزاد مبتلا به آن جلوگیری کرد. بسیاری از افراد، تزریق خون را به اشتباه با تالاسمی ماژور مرتبط می‌دانند، در حالی که دلایل متعددی برای تزریق خون وجود دارد، از جمله سن، بیماری‌های مزمن، شرایط پزشکی حاد یا جراحی. تالاسمی تنها یکی از این دلایل است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، پیوند مغز استخوان می‌تواند درمان قطعی تالاسمی ماژور باشد، اما مشروط به شرایط خاص. وجود دهنده کاملاً سازگار و شرایط عمومی مناسب فرد برای پیوند، از جمله این شرایط است. بیمارانی با نارسایی کبد، بیماری قلبی، اعتیاد یا بیماری‌هایی مانند HIV واجد شرایط پیوند نیستند. همچنین، پیوند ممکن است با عوارض شدید ایمنی همراه باشد که در صورت عدم پذیرش توسط بدن، منجر به شکست درمان می‌شود.

نکته مهم این است که پیوند مغز استخوان، ژنتیک فرد را تغییر نمی‌دهد. اگر مادری که پیوند مغز استخوان انجام داده، ناقل ژن تالاسمی باشد، همچنان ناقل باقی می‌ماند و در صورت ناقل بودن پدر، احتمال تولد نوزاد مبتلا به تالاسمی ماژور وجود دارد.

با درمان منظم، شامل تزریق خون و مصرف داروهای کاهنده آهن، میانگین عمر افراد مبتلا به تالاسمی ماژور می‌تواند به ۴۰ تا ۵۰ سال برسد. عدم پیگیری مناسب درمان می‌تواند منجر به عوارضی چون نارسایی قلبی، اختلالات کبدی، دیابت و کاهش طول عمر شود.

به گزارش جاده مخصوص، کم‌خونی مزمن و بار درمان‌های مکرر می‌تواند بر میل جنسی و باروری تأثیر بگذارد. تالاسمی می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، مشکلات روحی و روانی، و کاهش باروری شود، اما فرزندآوری برای این بیماران با مشاوره و مراقبت‌های پزشکی خاص امکان‌پذیر است.

خانواده بیمار می‌توانند خون اهدا کنند، اما خون اهدایی مستقیم به بیمار تزریق نمی‌شود. خون اهدایی به بانک خون منتقل و پس از طی مراحل تخصصی، آماده مصرف می‌شود.

تالاسمی یک بیماری ژنتیکی است و بهترین درمان آن پیشگیری است. ابتلا به تالاسمی ماژور، علاوه بر خود فرد، خانواده و جامعه را نیز درگیر هزینه‌ها، عوارض و فشارهای روانی می‌کند. پیشگیری از تولد نوزاد مبتلا، ساده‌ترین، مؤثرترین و کم‌هزینه‌ترین راهکار برای کنترل این بیماری است. نظر شما چیست؟ در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.

«کاهش وزن» همیشه راه‌حل نیست؛ پزشکان خواستار تغییر نگاه به سلامت شدند

پزشکان بیشتری اکنون بر این باورند که تمرکز سنتی بر کاهش وزن نه‌تنها ممکن است به سلامتی کمک نکند، بلکه گاهی می‌تواند مضر نیز باشد. آن‌ها خواستار رویکردی همدلانه‌تر، علمی‌تر و فردمحورانه‌تر در مراقبت‌های بهداشتی هستند که به‌جای وزن، بر عادت‌های سالم و رفاه کلی فرد تمرکز دارد.
گروهی از پزشکان در مقاله‌ای در نشریه BMJ هشدار داده‌اند که تمرکز بیش‌ازحد بر کاهش وزن به‌عنوان هدف اصلی سلامت ممکن است گمراه‌کننده و حتی زیان‌بار باشد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص و به نقل از سایتک‌دیلی، آنها تأکید می‌کنند که بسیاری از افراد با وزن بالا به‌سختی می‌توانند کاهش وزن بلندمدت را فقط از طریق تغییر سبک زندگی حفظ کنند، و تلاش برای کاهش وزن می‌تواند منجر به انگ‌زنی، استرس و اختلالات خوردن شود.

دکتر خوان فرانکو و همکارانش می‌گویند که عادت‌های سالم مانند تغذیه مناسب و فعالیت بدنی اهمیت دارند، اما وزن بدن به‌تنهایی معیار دقیقی برای سنجش سلامت نیست. آن‌ها خواستار مراقبت‌های پزشکی مبتنی بر شواهد هستند که نیازهای فردی، رفاه و اهداف هر بیمار را، صرف‌نظر از وزنش، در اولویت قرار دهد.

دهه‌هاست که درمان چاقی با کاهش کالری و افزایش ورزش همراه بوده است، اما پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که این رویکردها نه‌تنها به کاهش وزن پایدار نمی‌انجامند، بلکه تأثیر چشم‌گیری در کاهش سکته، حملات قلبی یا مرگ زودرس ندارند. با این حال، داشتن سبک زندگی سالم هنوز هم ارزشمند است، ولی پزشکان باید هدف را از عدد روی ترازو به مراقبت همدلانه و شخصی‌سازی‌شده تغییر دهند.

نویسندگان این مقاله تأکید می‌کنند که تمرکز بر کاهش وزن می‌تواند به تعصبات اجتماعی نسبت به افراد با بدن‌های بزرگ‌تر دامن بزند و این نگرش‌ها ممکن است به عواقب روانی منفی، رفتارهای ناسالم و حتی افزایش وزن منجر شوند. آن‌ها از رویکردهایی مانند «سلامت در هر اندازه» (HAES) حمایت می‌کنند که بدون الزام به کاهش وزن، به بهبود رفتارهای غذایی و سلامت کلی کمک کرده‌اند.

در نهایت، پزشکان باید بیماران را از فواید و مضرات مداخلات کاهش وزن آگاه سازند و تلاش کنند خطر ابتلا به اختلالات خوردن و آسیب‌های متابولیک را کاهش دهند. آن‌ها نتیجه می‌گیرند که مراقبت خوب به معنای بی‌تفاوتی نسبت به وزن نیست، بلکه به معنای در نظر گرفتن نیازهای واقعی و ارزش‌های بیماران است.

ربات جراح جدید با کمک هوش مصنوعی عمل کیسه صفرا را با موفقیت انجام داد

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز با همکاری دانشگاه‌های استنفورد و کلمبیا به موفقیت بزرگی در رباتیک پزشکی رسیدند. آنها یک ربات جراح به نام SRT-H را توسعه داده‌اند که با یادگیری از ویدیوهای جراحی‌های انسانی توانست به‌صورت کاملاً خودمختار و هوشمند عمل پیچیده برداشتن کیسه صفرا را انجام دهد.

برخلاف ربات‌های جراح قبلی که صرفاً دستورات از پیش برنامه‌ریزی شده را دنبال می‌کردند، SRT-H از یک معماری یادگیری ماشینی مشابه با ChatGPT بهره می‌برد. این ربات با مشاهده و تحلیل هزاران ساعت ویدیوی عمل‌های جراحی انجام‌شده توسط پزشکان متخصص یاد گرفته است که چگونه یک عمل جراحی را از ابتدا تا انتها انجام دهد.

ربات SRT-H در هشت آزمایش جداگانه، عمل برداشتن کیسه صفرا را روی ارگان‌های خوک (و همچنین مدل‌های واقع‌گرایانه شبه‌انسانی) با موفقیت ۱۰۰ درصدی به پایان رساند و توانست در ۸ عمل جراحی پشت‌سرهم، کیسه صفرا را با دقت بالا بردارد.

این ربات‌ها همچنین قادر هستند به‌طور خودکار اشتباهات خود را اصلاح و ابزارهای مختلف درخواست کنند و خود را با تفاوت‌های بدنی تطبیق دهند.

با این حال، کارشناسان هشدار داده‌اند که راه زیادی تا استفاده بالینی از این فناوری باقی مانده است، زیرا هنوز ربات‌ها در شرایط واقعی مثل خون‌ریزی، حرکات بدن بیمار، دود و مایعات در میدان دید آزمایش نشده‌اند.

هم‌اکنون در NHS بریتانیا حدود ۷۰ هزار جراحی رباتیک در سال انجام می‌شود که همگی تحت هدایت انسان هستند و فقط در جراحی‌های استخوانی اندکی خودکار شده‌اند. طبق برنامه ۱۰ ساله وزارت بهداشت بریتانیا، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۵، ۹۰٪ از جراحی‌های کم‌تهاجمی با کمک ربات‌ها انجام شود.

پیشرفت بزرگ در درمان باکتری‌های مقاوم با کمک هوش مصنوعی

 

در یک دستاورد علمی پیشرو، محققان استرالیایی موفق شدند با بهره‌گیری از هوش مصنوعی، پروتئینی طراحی کنند که می‌تواند باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مانند E. coli را از بین ببرد.

به گزارش پایگاه ا طلاع رسانی جاده مخصوص این مطالعه که در مجله معتبر Nature Communications منتشر شده، نشان‌دهنده قدرت تکنولوژی در باز کردن مسیرهای نوین درمانی در برابر بحران جهانی مقاومت آنتی‌بیوتیکی است.

در این پژوهش، دانشمندان دانشگاه Monash و مؤسسه Bio21 از پلتفرم «AI Protein Design» برای تولید پروتئین‌هایی استفاده کردند که می‌توانند پروتئین غشایی کلیدی باکتری به نام ChuA را غیرفعال کنند. این پروتئین مسئول استخراج ماده حیاتی (heme) از هموگلوبین انسان و وارد کردن آن به سلول باکتری است — فرآیندی که برای بقای باکتری حیاتی است.

پروتئین‌های طراحی‌شده توسط هوش مصنوعی، توانستند به صورت مؤثر به ناحیه اتصال ChuA و هموگلوبین متصل شده و آن را مسدود کنند. نتیجه؟ رشد باکتری E. coli به طرز قابل توجهی در غلظت‌های بسیار پایین (نانو‌مولار) متوقف شد.

شیوع سرخک در ایران: هشدار برای فعالین حوزه سلامت

نگاهی تحلیلی بر وضعیت شیوع سرخک در ایران

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، داده‌های وزارت بهداشت نشان می‌دهد که در سه ماهه اول سال ۱۴۰۴، ۴۲۲ مورد سرخک و ۵ مورد سرخجه در ایران شناسایی شده است. این آمار از مجموع ۳۲۴۲ مورد تب و بثورات پوستی ماکولوپاپولار گزارش شده، نوعی ضایعه پوستی که در بیماری‌هایی مانند سرخک و سرخجه بروز می‌کند.

از میان مبتلایان به سرخک، ۹۶ درصد ایرانی و ۴ درصد اتباع افغانستانی بوده‌اند. همچنین ۵۳ درصد مبتلایان مرد و ۴۷ درصد زن بوده‌اند. نگران‌کننده‌تر اینکه ۵۷ درصد از کل موارد، نیاز به بستری در بیمارستان داشته‌اند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که واکسیناسیون نقش مهمی در پیشگیری از سرخک دارد. بسیاری از مبتلایان، سابقه واکسیناسیون نداشته یا تنها یک نوبت واکسن دریافت کرده‌اند. اگرچه اثربخشی واکسن سرخک حدود ۹۸ درصد است، اما همچنان احتمال ابتلای خفیف در افراد واکسینه شده وجود دارد.

به گزارش جاده مخصوص، ۳۷ درصد مبتلایان به سرخک زیر یک سال سن داشته‌اند. این موضوع به دلیل استاندارد جهانی تزریق واکسن سرخک در ۹ و ۱۸ ماهگی است که افراد زیر ۹ ماه را مستعد ابتلا می‌کند. سایر مبتلایان در گروه‌های سنی مختلف توزیع شده‌اند.

شیوع سرخک در استان‌های جنوب شرقی و غربی و استان‌های مجاور آن‌ها بیشتر بوده است. این امر تا حدی به پوشش پایین واکسیناسیون در کشورهای همسایه مانند عراق، پاکستان و افغانستان مربوط می‌شود. استان‌های سیستان و بلوچستان و خوزستان بیشترین شیوع را داشته‌اند و پس از آن‌ها، کرمان، شیراز، هرمزگان و یزد قرار دارند.

نظر شما در مورد این وضعیت چیست؟ راهکارهای شما برای مقابله با شیوع سرخک در ایران کدامند؟ نظرات خود را در بخش دیدگاه‌ها به اشتراک بگذارید.

تالاسمی؛ پرسش‌های کلیدی و پاسخ‌های تخصصی

تالاسمی، یک بیماری ژنتیکی مادام‌العمر و پرهزینه است. افزایش آگاهی عمومی، به ویژه پیش از ازدواج، نقش حیاتی در پیشگیری از تولد نوزادان مبتلا دارد. در این مطلب، به سوالات رایج شما در مورد این بیماری پاسخ می‌دهیم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، دکتر سعید دولت‌شاهی، فوق تخصص بیماری‌های خون و سرطان، نکات مهمی را در مورد تالاسمی ماژور مطرح کردند. آیا هر فردی که تزریق خون انجام می‌دهد، مبتلا به تالاسمی است؟ خیر. تزریق خون دلایل متعددی از جمله سن، بیماری‌های مزمن، شرایط حاد پزشکی یا جراحی دارد و تالاسمی تنها یکی از این دلایل است.

آیا پیوند مغز استخوان درمان قطعی تالاسمی ماژور است؟ بله، اما مشروط به شرایطی خاص. یافتن دهنده سازگار و سلامت عمومی مناسب بیمار از جمله این شرایط است. نارسایی کبد، بیماری قلبی، اعتیاد یا بیماری‌هایی مانند HIV می‌توانند مانع پیوند شوند. عوارض شدید ایمنی و عدم پذیرش پیوند توسط بدن نیز می‌تواند منجر به شکست درمان شود.

آیا پیوند مغز استخوان در زنان، مانع تولد فرزند مبتلا به تالاسمی می‌شود؟ خیر. پیوند، ژنتیک فرد را تغییر نمی‌دهد و تنها در خون‌سازی نقش دارد. اگر مادر ناقل ژن تالاسمی باشد، حتی پس از پیوند نیز همچنان ناقل خواهد بود و در صورت ناقل بودن پدر، احتمال تولد نوزاد مبتلا وجود دارد.

به گزارش جاده مخصوص، طول عمر افراد مبتلا به تالاسمی ماژور با درمان منظم، شامل تزریق خون و داروهای کاهنده آهن، به ۴۰ تا ۵۰ سال می‌رسد. عدم پیگیری درمان می‌تواند منجر به نارسایی قلبی، اختلالات کبدی، دیابت و کاهش طول عمر شود. کم‌خونی مزمن و درمان‌های مکرر می‌تواند بر میل جنسی و باروری تأثیر بگذارد، اما فرزندآوری با مشاوره و مراقبت‌های پزشکی امکان‌پذیر است. خانواده بیمار می‌توانند خون اهدا کنند، اما خون اهدایی پس از طی مراحل تخصصی در بانک خون، آماده مصرف می‌شود.

پیشگیری، بهترین راه مقابله با تالاسمی است. ابتلا به تالاسمی، علاوه بر بیمار، خانواده و جامعه را نیز درگیر هزینه‌ها، عوارض و فشارهای روانی می‌کند. پیشگیری از تولد نوزاد مبتلا، ساده‌ترین، مؤثرترین و کم‌هزینه‌ترین راهکار است. نظر شما چیست؟ در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.

شیوع سرخک در ایران؛ هشدار برای کودکان زیر یک سال

در سه ماهه اول سال ۱۴۰۴، بیش از ۳۲۰۰ مورد ابتلا به تب و بثورات پوستی در ایران گزارش شده است. طبق بررسی‌های آزمایشگاهی، ۴۲۲ مورد سرخک و ۵ مورد سرخجه تایید شده‌اند. نود و شش درصد مبتلایان به سرخک ایرانی و ۴ درصد اتباع افغانستانی بوده‌اند. همچنین ۵۳ درصد مبتلایان مرد و ۴۷ درصد زن بوده‌اند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، از کل موارد سرخک، ۵۷ درصد نیاز به بستری در بیمارستان داشته‌اند که ۹۷ درصد آنان ایرانی بوده‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیشتر بیماران سابقه واکسیناسیون نداشته یا تنها یک نوبت واکسن دریافت کرده‌اند. همچنین ۳۷ درصد مبتلایان زیر یک سال، ۲۵ درصد یک تا چهار سال، ۱۰ درصد پنج تا نه سال، و بقیه در گروه‌های سنی بالاتر بوده‌اند.

اثربخشی واکسن سرخک حدود ۹۸ درصد است. طبق استاندارد جهانی، واکسن سرخک در ۹ و ۱۸ ماهگی تزریق می‌شود. بنابراین، افراد زیر ۹ ماه مستعد ابتلا به سرخک هستند.

به گزارش جاده مخصوص، توزیع جغرافیایی موارد ابتلا نشان می‌دهد که شیوع سرخک در استان‌های جنوب شرقی و غربی و استان‌های مجاور آن‌ها بیشتر است. این امر تا حدی به پوشش پایین واکسیناسیون در کشورهای همسایه مانند عراق، پاکستان و افغانستان مربوط می‌شود.

آمارها نشان‌دهنده شیوع بالاتر بیماری در سیستان و بلوچستان و خوزستان است. پس از این دو استان، کرمان، شیراز، هرمزگان و یزد به ترتیب شیوع بالاتری را ثبت کرده‌اند. نظر شما در مورد این وضعیت چیست؟ در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.

پیشگیری از تالاسمی: آگاهی پیش از ازدواج، کلید سلامت نسل آینده

تالاسمی، بیماری مادام‌العمر و پرهزینه‌ای است که با آگاهی پیش از ازدواج می‌توان از تولد نوزاد مبتلا به آن جلوگیری کرد. بسیاری از افراد، تزریق خون را به اشتباه با تالاسمی ماژور مرتبط می‌دانند، در حالی که دلایل متعددی مانند سن، بیماری‌های مزمن، شرایط حاد پزشکی یا جراحی می‌توانند فرد را نیازمند خون‌گیری کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، پیوند مغز استخوان می‌تواند درمان قطعی تالاسمی ماژور باشد، اما مشروط به وجود دهنده سازگار و شرایط عمومی مناسب فرد. بیمارانی با نارسایی کبد، بیماری قلبی، اعتیاد یا بیماری‌هایی مانند HIV واجد شرایط پیوند نیستند. همچنین، پیوند ممکن است با عوارض شدید ایمنی همراه باشد که در صورت عدم پذیرش توسط بدن، منجر به شکست درمان می‌شود. نکته مهم این است که پیوند مغز استخوان، ژنتیک فرد را تغییر نمی‌دهد و اگر مادر ناقل ژن تالاسمی باشد، حتی پس از پیوند نیز همچنان ناقل خواهد بود.

با درمان منظم شامل تزریق خون و مصرف داروهای کاهنده آهن، میانگین عمر افراد مبتلا به تالاسمی ماژور می‌تواند به ۴۰ تا ۵۰ سال برسد. عدم پیگیری مناسب درمان می‌تواند منجر به عوارضی چون نارسایی قلبی، اختلالات کبدی، دیابت و کاهش طول عمر شود.

تالاسمی می‌تواند بر میل جنسی و باروری تأثیرگذار باشد، اما فرزندآوری برای این بیماران با مشاوره و مراقبت‌های پزشکی خاص امکان‌پذیر است.

به گزارش جاده مخصوص، خانواده بیمار می‌توانند خون اهدا کنند، اما خون اهدایی مستقیم به بیمار تزریق نمی‌شود. خون کامل اهدایی از سوی خانواده به بانک خون منتقل و پس از طی مراحل تخصصی، آماده مصرف می‌شود.

پیشگیری از تولد نوزاد مبتلا به تالاسمی، ساده‌ترین، مؤثرترین و کم‌هزینه‌ترین راهکار برای کنترل این بیماری است. ابتلا به تالاسمی ماژور، علاوه بر خود فرد، خانواده و جامعه را نیز درگیر هزینه‌ها، عوارض و فشارهای روانی می‌کند. نظر شما در مورد اهمیت آگاهی پیش از ازدواج برای پیشگیری از بیماری‌های ژنتیکی چیست؟ در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.

شیوع سرخک در ایران؛ هشدار برای دریافت واکسن

افزایش موارد سرخک در ایران زنگ خطری برای اهمیت واکسیناسیون کودکان است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، در سه ماهه اول سال ۱۴۰۴، بیش از ۳۲۰۰ مورد ابتلا به تب و بثورات پوستی ماکولوپاپولار در ایران گزارش شده است. از این تعداد، ۴۲۲ مورد ابتلا به سرخک و ۵ مورد سرخجه تایید شده است. نود و شش درصد مبتلایان به سرخک ایرانی و ۴ درصد اتباع افغانستانی بوده‌اند. همچنین ۵۳ درصد مبتلایان مرد و ۴۷ درصد زن بوده‌اند.

بیش از نیمی از مبتلایان به سرخک، یعنی ۲۴۰ نفر، نیاز به بستری در بیمارستان داشته‌اند که ۹۷ درصد آن‌ها ایرانی بوده‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیشتر مبتلایان، واکسن سرخک را دریافت نکرده‌اند یا تنها یک نوبت واکسینه شده‌اند. این موضوع اهمیت واکسیناسیون کامل برای پیشگیری از سرخک را برجسته می‌کند.

همچنین، ۳۷ درصد مبتلایان به سرخک زیر یک سال سن داشته‌اند. این گروه سنی به دلیل عدم دریافت واکسن سرخک تا ۹ ماهگی، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. واکسن سرخک طبق استاندارد جهانی در ۹ و ۱۸ ماهگی تزریق می‌شود.

به گزارش جاده مخصوص، توزیع جغرافیایی موارد ابتلا به سرخک نشان می‌دهد که استان‌های جنوب شرقی و غربی و استان‌های مجاور آن‌ها، بیشترین موارد ابتلا را داشته‌اند. یکی از دلایل این موضوع، پوشش پایین واکسیناسیون سرخک در کشورهای همسایه مانند عراق، پاکستان و افغانستان است.

آمارها نشان می‌دهد که استان‌های سیستان و بلوچستان و خوزستان بیشترین شیوع سرخک را داشته‌اند. پس از این دو استان، کرمان، شیراز، هرمزگان و یزد به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. نظر شما در مورد این افزایش موارد ابتلا به سرخک چیست؟ راهکارهای شما برای افزایش پوشش واکسیناسیون چیست؟

پیشگیری از تالاسمی؛ ساده، کم‌هزینه و حیاتی برای خانواده‌های ایرانی

تالاسمی، بیماری مادام‌العمر و پرهزینه‌ای است که با آگاهی پیش از ازدواج، می‌توان از تولد نوزاد مبتلا به آن جلوگیری کرد. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جاده مخصوص، دکتر سعید دولت‌شاهی، فوق تخصص بیماری‌های خون و سرطان، تأکید می‌کند پیشگیری، ساده‌ترین، مؤثرترین و کم‌هزینه‌ترین راهکار برای کنترل این بیماری ژنتیکی است. ابتلا به تالاسمی ماژور، علاوه بر بیمار، خانواده و جامعه را نیز درگیر هزینه‌ها، عوارض و فشارهای روانی می‌کند.

به گزارش جاده مخصوص، تزریق خون برای افراد مبتلا به تالاسمی ماژور ضروری است، اما تنها دلیل تزریق خون نیست. بیماری‌های مزمن، شرایط حاد پزشکی و جراحی نیز می‌توانند فرد را نیازمند خون‌گیری کنند. پیوند مغز استخوان می‌تواند درمان قطعی تالاسمی ماژور باشد، اما مشروط به وجود دهنده سازگار و شرایط عمومی مناسب بیمار است. نارسایی کبد، بیماری قلبی، اعتیاد یا بیماری‌هایی مثل HIV می‌توانند مانع پیوند شوند. عوارض شدید ایمنی نیز می‌تواند منجر به شکست درمان شود.

حتی پس از پیوند مغز استخوان، اگر مادر ناقل ژن تالاسمی باشد، همچنان ناقل باقی می‌ماند و در صورت ناقل بودن پدر، احتمال تولد نوزاد مبتلا به تالاسمی ماژور وجود دارد. پیوند مغز استخوان ژنتیک فرد را تغییر نمی‌دهد و صرفاً در خون‌سازی نقش دارد. با درمان منظم، شامل تزریق خون و داروهای کاهنده آهن، میانگین عمر بیماران تالاسمی ماژور می‌تواند به ۴۰ تا ۵۰ سال برسد. عدم پیگیری مناسب درمان می‌تواند منجر به نارسایی قلبی، اختلالات کبدی، دیابت و کاهش طول عمر شود.

تالاسمی می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، مشکلات روحی و روانی، و کاهش باروری شود، اما فرزندآوری برای این بیماران با مشاوره و مراقبت‌های پزشکی خاص امکان‌پذیر است. خانواده بیمار می‌توانند خون اهدا کنند، اما خون اهدایی مستقیم به بیمار تزریق نمی‌شود. خون کامل اهدایی به بانک خون منتقل و پس از مراحل تخصصی، آماده مصرف می‌شود.

نظر شما در مورد اهمیت آگاهی‌رسانی درباره پیشگیری از تالاسمی چیست؟ در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.